Onze nieuwe auteur Giulia Martens (pseudoniem) weet er alles van. Ze is een echte Italiekenner. Van Guilia komt de allereerste volledige Tintelingroman uit; Napolitaans Blauw. Een heerlijk lang, romantisch en spannend (op meerdere fronten) verhaal over de Hollandse Simone en de Italiaanse Matteo.
Om jullie nieuwsgierig te maken naar Napolitaans Blauw, en om belangrijke personages die ook in het verhaal van Matteo en Simone voorkomen, extra aandacht te geven (en die verdienen ze!), schreef Giulia het gratis verhaal 'Ontbijt per due', dat binnenkort verschijnt.
We mogen hier alvast de cover onthullen en stellen jullie voor aan Giulia. Hieronder lees je haar introductie.
Wie is Giulia Martens?
‘Ik daarentegen, kon geen patisseriewinkel voorbij lopen zonder te watertanden. Vooral chocolade was een valkuil.’
Soms vraag je, jezelf als lezer af of de eigenschappen van de personages waar je over leest op iemand gebaseerd zijn. In mijn verhaal klopt dit, al zijn het wel altijd kleine details. De bovenstaande zin slaat bijvoorbeeld op mij. Ik ben een echte zoetekauw.
Verder ben ik dol op Italië en houd ik van verhalen over witteboordencriminaliteit. Wanneer je deze zaken combineert, kom je op een boek als Napolitaans blauw, wat is ontstaan uit mijn inzending voor de Tinteling schrijfwedstrijd.
‘Ik hield mijn adem in om het moment niet te verpesten. Ik wist zeker dat hij me ging zoenen. Maar hij boog zich naar mijn oor en fluisterde; ‘misschien de volgende keer.’ De rotzak. Hij deed een stap naar achteren en zette zijn zonnebril op.’
Nog zoiets waar ik dol op ben; de spanning tussen twee hoofdpersonages die om elkaar heen draaien en elkaar continue plagen. Ook dit is een belangrijk element in het boek. Hoofdpersonage Simone heeft het zwaar te verduren met de plagerige Italiaanse rechercheur Matteo en een zaak over marmeren beeldjes die zijn gestolen uit een privécollectie. Het verhaal speelt zich deels af in Nederland, waar ik woon, en deels in Italië, waar ik in gedachten meestal verblijf.
‘Hoe dan ook, ik wachtte rustig tot de auto ons voorbij was. Matteo pakte demonstratief het handvat van de deur vast en deed alsof hij zich schrap zette.
‘Wat doe je?’ Ik bleef naar de weg kijken en weigerde mijn aandacht te laten verslappen.
‘Ik wilde uit de auto springen om aan de achterkant te gaan duwen. Ik denk dat we een probleem met de versnellingsbak hebben. Het lijkt erop dat we niet harder dan 30 kilometer per uur kunnen.’
Een opmerking die ik zelf had kunnen maken tegen mijn schoonmoeder, die als een oud omaatje rijdt en die ik daar graag mee pest!
Ik kan nog een heleboel over mezelf vertellen, maar ik hoop gewoon dat jullie gaan genieten van Napolitaans blauw.
Voor het zover is kunnen jullie binnenkort een gratis kort verhaal van mij downloaden waarin je een groot aantal van de personages alvast kunt leren kennen. Dit korte verhaal, dat Ontbijt per due heet, zoomt in op twee bijpersonages en dezelfde politiezaak in Napolitaans blauw.
Ik wens jullie veel leesplezier.
Giulia Martens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten