Volbloed - Tinteling nummer 1

Met Volbloed is de allereerste Tinteling een feit. 
Nu gratis te downloaden. 

Over Volbloed

Als dierenarts Amber Friessen wordt uitgenodigd om de vaste dierenarts te worden voor het prestigieuze paardensportevenement HorseWorld, twijfelt ze geen seconde. Dit is de kans nieuwe klanten te trekken voor haar praktijk. Haar eerste klus is direct de meest belangrijke. Een van de volbloed Arabieren van sjeik Dawud Jaser El-Faris is kreupel. Amber is onder de indruk van het majestueuze dier. En nog meer van de stalknecht die ze bij de Arabier aantreft. 
Dat deze man een geheim met zich meedraagt, vindt Amber niet erg. 
Ernstiger is dat hij gevaarlijk dicht bij de ontrafeling van haar eigen geheimen komt.  

Een erotisch en eigentijds sprookje uit Duizend-en-een-nacht.

Over Roos Hart

Romantiek laat het hart van Roos Hart (pseudoniem) sneller kloppen. Al sinds tiener verslindt ze romantische verhalen en droomt ze over haar eigen prins op het witte paard. Die overigens geen prins is, maar ingenieur en in een zwarte auto rijdt omdat hij bang is voor paarden.

Met hem, twee dochters en twee katten woont ze in het oosten van Nederland, waar ze in het dagelijks leven als communicatiemedewerker bij een gemeentelijke organisatie werkt. In haar vrije tijd schrijft ze verhalen, leest ze, kijkt ze films en series en (dag)droomt ze van Grote Liefdes en Happy Ends.

Lees hier het eerste hoofdstuk uit Volbloed

1.

'Ik ben zo blij dat je snel kon komen!' Evelien Evers, de eventmanager van Horse World rende voor Amber uit, tussen de boxen door, snauwend naar mensen die haar voor de voeten liepen. Evelien Evers, Eventmanager. Het was bijna niet uit te spreken. Wie bedacht zoiets?

'Sjeik Dawud Jaser El-Faris is eregast van het event. Dat dit nu juist een van de zijne moest overkomen.' Evelien 'tssk-te' en klakte met haar tong. 'Nou ja, hopelijk kunnen we het verhelpen voor de sjeik aankomt.'

Amber schudde haar hoofd en versnelde haar pas. Abrupt hield Evelien stil bij een groepje jongeren, de verandering in tempo zo plotseling, dat Amber onhandig tegen haar rug op knalde. Beschaamd zette ze een pas opzij. Evelien had het waarschijnlijk niet eens door. Rood aangelopen stak ze een tirade af tegen de twee meisjes en de jongen, die snel zijn mobiele telefoon in zijn zak stak.

'Hoe vaak heb ik het jullie nu gezegd! Het is verboden, VER-BO-DEN foto's te maken van de paarden van de sjeik. Nog één waarschuwing, anders hoepelen jullie maar op en zoek ik een ander stel idioten die hier de stallen kunnen aanvegen.' Evelien draaide zich naar Amber toe. 'Snap je dat nou? Er schijnen honderden van die puberale idioten te zijn die hier hun dagen willen rondbrengen, beetje stro aanvegen en paardenpoep weg scheppen. Ongelooflijk.'

Amber beet op haar lip. Ze keek naar de twee meisjes die ieder een bezem hadden gepakt en driftig aan het vegen waren. Ze snapte het maar al te goed, ze was niet anders geweest toen ze veertien jaar was. Haar liefde voor dieren en paarden in het bijzonder, maakte het gemis van haar moeder draaglijk. Ze was niet voor niets diergeneeskunde gaan studeren. Het feit dat Jansen de kosten voor haar dure studie had betaald en haar later een baan in zijn praktijk aanbood, daarvan had ze nooit durven dromen. Ze miste de oude man.

'… weet jij natuurlijk beter dan ik.'

'Sorry?' Amber staarde naar Evelien, die inmiddels voor een ruime box was blijven staan en haar verwachtingsvol aankeek. Ze had nu pas door dat de Eventmanager waarschijnlijk een heel verhaal tegen haar had gehouden. Niet meer denken aan het verleden, sprak ze zichzelf streng toe. Ook als dat verleden helaas een belangrijk deel van het nu en zelfs van haar toekomst uitmaakte. Tenminste als het aan die rotzak van een Richard lag.

'Dokter Friessen?'

Opnieuw miste ze wat Evelien haar probeerde te vertellen. Amber schraapte haar keel. 'Sorry. Wat zei je?'

Evelien kuchte en haalde een hand door haar korte, zwarte haar. 'Ik zei dat we er zijn en dat ik hoop dat het meevalt, maar dat jij dat natuurlijk beter weet dan ik.'

Evelien haalde het slot van de box af en opende de deur zodat Amber naar binnen kon. De box was groot, enorm zelfs. Haar Hercules had thuis minder dan de helft aan ruimte en hij was een bakbeest. Maar ja, bedacht Amber terwijl ze de lange blonde vlecht over haar schouder naar achter duwde, Hercules was dan ook geen volbloed Arabier en zijn eigenaar was slechts een beginnend dierenarts, geen sjeik. Ze zette haar tas op de grond en sloot de deur.

De verlichting in de stal was minder scherp dan in de gangpaden en nadat Ambers ogen het verschil in licht hadden verwerkt, zag ze hem. Donkere ogen staarden haar aan vanaf de andere kant van de box. Lang, zwart haar viel over een elegante snuit, de kenmerkende glooiing aanwezig.

'Hai, jongen. Wat ben je prachtig.' Amber zette voorzichtig een stap naar voren. Arabieren konden schrikachtig zijn, dus kalmte was noodzaak. Het dier had al een enorme reis achter de rug, was ver van zijn vertrouwde omgeving. Nu stond er ook nog een vreemde in zijn leefruimte, Amber vond het moeilijk in te schatten hoe het dier daarop zou reageren. 'Kom maar,' ze stak haar hand uit, de palm naar boven. 'Kom maar, mooie jongen.'

Het paard kantelde zijn hoofd en snoof, de neusgaten wijd opengesperd. Hij deed een paar passen opzij. Toen pas zag Amber de man zitten. In een vloeiende beweging kwam hij overeind, klopte wat strengen stro van zijn spijkerbroek en liep naar haar toe, een speelse glimlach rond zijn volle lippen.

'Zo'n uitnodiging kan ik natuurlijk niet weigeren.'