Met Volbloed is de allereerste Tinteling een feit.
Nu gratis te downloaden.
Over Volbloed
Als dierenarts Amber Friessen wordt uitgenodigd om de vaste dierenarts te worden voor het prestigieuze paardensportevenement HorseWorld, twijfelt ze geen seconde. Dit is de kans nieuwe klanten te trekken voor haar praktijk. Haar eerste klus is direct de meest belangrijke. Een van de volbloed Arabieren van sjeik Dawud Jaser El-Faris is kreupel. Amber is onder de indruk van het majestueuze dier. En nog meer van de stalknecht die ze bij de Arabier aantreft.
Dat deze man een geheim met zich meedraagt, vindt Amber niet erg.
Ernstiger is dat hij gevaarlijk dicht bij de ontrafeling van haar eigen geheimen komt.
Een erotisch en eigentijds sprookje uit Duizend-en-een-nacht.
Over Roos Hart
Romantiek
laat het hart van Roos Hart (pseudoniem) sneller kloppen. Al sinds
tiener verslindt ze romantische verhalen en droomt ze over haar eigen
prins op het witte paard. Die overigens geen prins is, maar ingenieur
en in een zwarte auto rijdt omdat hij bang is voor paarden.
Met
hem, twee dochters en twee katten woont ze in het oosten van
Nederland, waar ze in het dagelijks leven als communicatiemedewerker
bij een gemeentelijke organisatie werkt. In haar vrije tijd schrijft
ze verhalen, leest ze, kijkt ze films en series en (dag)droomt ze van
Grote Liefdes en Happy Ends.
Lees hier het eerste hoofdstuk uit Volbloed
1.
'Ik
ben zo blij dat je snel kon komen!' Evelien Evers, de eventmanager
van Horse World rende voor Amber uit, tussen de boxen door, snauwend
naar mensen die haar voor de voeten liepen. Evelien Evers,
Eventmanager. Het was bijna niet uit te spreken. Wie bedacht zoiets?
'Sjeik
Dawud Jaser El-Faris is eregast van het event. Dat dit nu juist een
van de zijne moest overkomen.' Evelien 'tssk-te' en klakte met haar
tong. 'Nou ja, hopelijk kunnen we het verhelpen voor de sjeik
aankomt.'
Amber
schudde haar hoofd en versnelde haar pas. Abrupt hield Evelien stil
bij een groepje jongeren, de verandering in tempo zo plotseling, dat
Amber onhandig tegen haar rug op knalde. Beschaamd zette ze een pas
opzij. Evelien had het waarschijnlijk niet eens door. Rood aangelopen
stak ze een tirade af tegen de twee meisjes en de jongen, die snel
zijn mobiele telefoon in zijn zak stak.
'Hoe
vaak heb ik het jullie nu gezegd! Het is verboden, VER-BO-DEN foto's
te maken van de paarden van de sjeik. Nog één waarschuwing, anders
hoepelen jullie maar op en zoek ik een ander stel idioten die hier de
stallen kunnen aanvegen.' Evelien draaide zich naar Amber toe. 'Snap
je dat nou? Er schijnen honderden van die puberale idioten te zijn
die hier hun dagen willen rondbrengen, beetje stro aanvegen en
paardenpoep weg scheppen. Ongelooflijk.'
Amber
beet op haar lip. Ze keek naar de twee meisjes die ieder een bezem
hadden gepakt en driftig aan het vegen waren. Ze snapte het maar al
te goed, ze was niet anders geweest toen ze veertien jaar was. Haar
liefde voor dieren en paarden in het bijzonder, maakte het gemis van
haar moeder draaglijk. Ze was niet voor niets diergeneeskunde gaan
studeren. Het feit dat Jansen de kosten voor haar dure studie had
betaald en haar later een baan in zijn praktijk aanbood, daarvan had
ze nooit durven dromen. Ze miste de oude man.
'…
weet jij natuurlijk beter dan ik.'
'Sorry?'
Amber staarde naar Evelien, die inmiddels voor een ruime box was
blijven staan en haar verwachtingsvol aankeek. Ze had nu pas door dat
de Eventmanager waarschijnlijk een heel verhaal tegen haar had
gehouden. Niet meer denken aan het verleden, sprak ze zichzelf streng
toe. Ook als dat verleden helaas een belangrijk deel van het nu en
zelfs van haar toekomst uitmaakte. Tenminste als het aan die rotzak
van een Richard lag.
'Dokter
Friessen?'
Opnieuw
miste ze wat Evelien haar probeerde te vertellen. Amber schraapte
haar keel. 'Sorry. Wat zei je?'
Evelien
kuchte en haalde een hand door haar korte, zwarte haar. 'Ik zei dat
we er zijn en dat ik hoop dat het meevalt, maar dat jij dat
natuurlijk beter weet dan ik.'
Evelien
haalde het slot van de box af en opende de deur zodat Amber naar
binnen kon. De box was groot, enorm zelfs. Haar Hercules had thuis
minder dan de helft aan ruimte en hij was een bakbeest. Maar ja,
bedacht Amber terwijl ze de lange blonde vlecht over haar schouder
naar achter duwde, Hercules was dan ook geen volbloed Arabier en zijn
eigenaar was slechts een beginnend dierenarts, geen sjeik. Ze zette
haar tas op de grond en sloot de deur.
De
verlichting in de stal was minder scherp dan in de gangpaden en nadat
Ambers ogen het verschil in licht hadden verwerkt, zag ze hem.
Donkere ogen staarden haar aan vanaf de andere kant van de box. Lang,
zwart haar viel over een elegante snuit, de kenmerkende glooiing
aanwezig.
'Hai,
jongen. Wat ben je prachtig.' Amber zette voorzichtig een stap naar
voren. Arabieren konden schrikachtig zijn, dus kalmte was noodzaak.
Het dier had al een enorme reis achter de rug, was ver van zijn
vertrouwde omgeving. Nu stond er ook nog een vreemde in zijn
leefruimte, Amber vond het moeilijk in te schatten hoe het dier
daarop zou reageren. 'Kom maar,' ze stak haar hand uit, de palm naar
boven. 'Kom maar, mooie jongen.'
Het
paard kantelde zijn hoofd en snoof, de neusgaten wijd opengesperd.
Hij deed een paar passen opzij. Toen pas zag Amber de man zitten. In
een vloeiende beweging kwam hij overeind, klopte wat strengen stro
van zijn spijkerbroek en liep naar haar toe, een speelse glimlach
rond zijn volle lippen.
'Zo'n
uitnodiging kan ik natuurlijk niet weigeren.'
