Liefde zonder kleerscheuren verkrijgbaar

Vanaf vandaag is Liefde zonder kleerscheuren, de nieuwe Tinteling van Lily Frank, verkrijgbaar via Smashwords.

Binnenkort zal deze grappige en zo sexy Tinteling nummer 3 overal online verkrijgbaar zijn. Houdt de charts van iTunes dus in de gaten.

Laat jij weten wat je van de nieuwe Lily Frank vindt?

Lees hier het eerste hoofdstuk van Liefde zonder kleerscheuren.

♥ 1 ♥

'Volgens mij moeten we nog een stukje rechtdoor.' Brenda's neus raakte inmiddels bijna de kaart aan, terwijl haar ogen heen en weer flitsten. Aan het geritsel te horen draaide ze de kaart naar alle kanten in een poging om hem gelijk te leggen met de weg voor ons.

'Weet je het zeker?' vroeg ik achterdochtig. 'Die weg naar rechts ziet eruit alsof hij naar het centrum leidt.' Ik haalde mijn sandaal van het gaspedaal om haar nog wat extra bedenktijd te geven. Achter me toeterde een ongeduldige automobilist, waardoor ik me gedwongen voelde om toch wat gas bij te geven.

'Nee, rechtdoor,' zei Brenda beslist.

Ik reed voorbij de afslag en staarde met een zucht naar het enigszins verscholen bordje met het woord Camping.

'We zijn er voorbij gereden,' mopperde ik. De weg ging weer slingerend omhoog en voerde ons op zijn smalle asfaltlint tussen de huizen door.

'Sorry.' Naast me hoorde ik het papier van de kaart ritselen.

Intussen zocht ik naar een plek om te kunnen keren, maar zag toen opgelucht een ander bord met Camping. De volgende afslag rechts zou ook naar de camping leiden.

'Ligt het eigenlijk in het stadje of erbuiten?' informeerde ik.

'Geen idee.' Brenda haalde haar schouders op. 'Maar het staat dus al aangegeven? Dan kan deze mooi weg.' Ze smeet de kaart zonder hem op te vouwen naar achteren.

'Ehhh...' Ik keek vluchtig om me heen. 'Help je dan wel mee om die verrekte bordjes te zoeken? Sommigen zijn helemaal overwoekerd door de bermbegroeiing.'

Al snel bleek dat Brenda net zo goed was in bordjes zoeken als in kaartlezen. Gelukkig lukte het me om het kruimelspoor van bordjes op te pikken. Dat leidde ons het stadje uit. De weg bleef smal en slingerend, maar in ieder geval werd het zicht niet langer belemmerd door gebouwen. Het glooiende graanlandschap ging langzaam over in een bosrijkere omgeving. Bijna miste ik het laatste bordje dat ons een kronkelend zandpad op stuurde. Dit keer was Brenda me echter voor.

'Daar! Zie je hem? Daar staat er weer een!' Ze sloeg me bijna in mijn gezicht in haar enthousiasme om me de weg te wijzen. 'Die kant, Rob, die kant!'

Ik draaide mijn stuur en reed langzaam het zandweggetje in. Een hoop gestuif en drie flinke kuilen verder kwam eindelijk het hek in zicht. Ik hoopte dat het de toegangspoort van de camping was.

'Volgens mij zijn we er,' zuchtte ik opgelucht. Ik vond autorijden nooit zo vervelend, alleen in het buitenland was ik er iets minder dol op. Vooral in dorpjes die op een heuvel waren gebouwd. Waar wegen als fietspaden doorheen voerden, terwijl ik wild om me heen keek op zoek naar de goede richting. Brenda was slim geweest toen ze aanbood om als eerste te rijden.

Ik minderde vaart en parkeerde op de smalle parkeerstrook voor de receptie. Toen viel mijn blik op de woorden onder de naam van de camping: Village camping naturiste. Ik staarde naar het bordje alsof het een monster was. Naturiste...

'Brenda!'

Ze draaide zich met een ruk om. 'Ja?'

'Dit is de verkeerde camping! Wat is het adres en het huisnummer?'

Ze glimlachte. 'Nee hoor, we zijn helemaal goed. Kijk maar, de naam klopt.' Ze hield de uitgeprinte papieren van de reservering omhoog en ik zag dat de naam inderdaad overeenkwam met die van de camping waar ik nu geparkeerd stond.

'Dan moet er iets mis gegaan zijn,' zei ik, lichtelijk in paniek. 'Dit is een naturistencamping! Hoor je? Een NATURISTENcamping!'

Brenda grinnikte. 'Dat klopt.'

Die reactie had ik niet verwacht. 'Wat?' Mijn kaken vielen ijzig op elkaar.

'Lekker toch, een beetje in je blote kont rondlopen?'

Mijn mond ging open en dicht en mijn lippen bewogen zich om woorden te vormen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Ik was tijdelijk sprakeloos. 'Lekker?' klonk het uiteindelijk zwakjes uit mijn mond.

'Ja joh. Nog nooit eerder gedaan?'

NEE! En deze activiteit kwam ook nergens voor op mijn lijst met dingen die ik in dit leven nog wilde doen. Ik schudde mijn hoofd.

'Nou, voor alles een eerste keer dan.' Brenda lachte me liefjes toe. Ik kreeg zin om haar te wurgen.

'Ik wil naar een andere camping,' bracht ik uiteindelijk uit.

'Waarom?'

'Ik WIL NIET in mijn blootje rondlopen. Of tegen andere blote mensen aankijken,' protesteerde ik. 'Daarom.'

Brenda schudde haar hoofd en hield de papieren omhoog. 'Maar ik heb hier al gereserveerd.'

'Dan cancelen we!'

'Ik heb niet alleen gereserveerd,' zei Brenda, met meer nadruk nu. 'Ik heb ons verblijf ook al vooraf betaald.'

Ik liet mijn schouders hangen. Als we nu weggingen waren we ons geld ook kwijt. Een nachtje had me niet zoveel uitgemaakt, maar dit ging om vier nachten, een aardig bedrag dus. Ik beet op mijn lip. Hoe erg kon het zijn? En als ik niet naakt wilde ronddansen, dan kon ik toch gewoon mijn kleren aanhouden?

Het leek wel alsof Brenda mijn gedachten raadde, want ze zei behulpzaam: 'Joh, als je het niks vindt, houd je toch lekker je kleren aan?'

Ik ademde langzaam uit. Toen zei ik kwaad: 'Waarom heb je dit niet met me overlegd?'

'Ik heb het wel met je overlegd! Ik heb je van tevoren laten weten welke camping ik wilde boeken.'

Ik sloot mijn ogen en zocht in mijn herinneringen naar de juiste informatie. Toen begon het me te dagen. Enthousiast had ze me opgebeld dat ik mijn mail moest checken.

'Ik heb je een link gestuurd,' tetterde ze in de telefoon.

Haar woorden hadden een beetje vervormd en ver weg geklonken, maar dat lag meer aan mij dan aan haar. Een week daarvoor had mijn vriend het uitgemaakt. Hij had zijn spullen ingepakt en was vertrokken. Die bewuste avond had ik alle foto's waar hij op stond in een aparte map op een externe harde schijf gezet, zodat ik ze niet meer per ongeluk tegen zou komen als ik op de computer moest werken. Een paar glazen Passoa hadden dat karwei een stuk aangenamer gemaakt. Ik herinnerde me dat ik de muis had gepakt (na een paar pogingen lukte dat toch echt), mijn mail had geopend en de link had aangeklikt. Zodra de plaatjes van dennenbomen, gezellige grasveldjes, een zwembad en veel zon in beeld kwamen, had ik tegen Brenda gezegd dat het er goed uitzag. Maar naast het plaatjes kijken besteedde ik verder geen aandacht aan de camping.

'Waarom heb je niet even extra duidelijk gezegd dat het om een naturistencamping ging?' wierp ik uiteindelijk zwakjes tegen. 'Daarvan was niets te zien op de foto's die je stuurde.'

'Behalve foto's stond er ook een hele lap tekst,' zei Brenda scherp. 'En ik weet zeker dat de term 'naturisme' een stuk of zes keer werd vermeld.'

Ik opende het portier en stapte uit, mezelf en de Passoa vervloekend. 'Laten we ons maar gaan inchecken.'

Gelukkig sprak het meisje achter de balie Engels. Ik kon redelijk Frans, maar mijn Engels was een stuk beter. Terwijl Brenda met haar de reservering besprak, probeerde ik mezelf voor te bereiden op wat me te wachten stond. Een hele midweek vol blote lichamen. Na de eerste shock kon ik het allemaal een beetje relativeren. Het kon of afschrikwekkend worden, of opwindend.

'Madame?'

Ik schrok op toen Brenda aan mijn arm trok. 'Ze heeft het tegen jou.'

'Oh.' Ik draaide me om naar het meisje en wachtte af wat ze zou zeggen.

'You understand that this is a campsite for naturists?'

Ik knikte. 'Yes.'

'And you understand that full nudity is mandatory whenever the weather and activity undertaken allows it?'

Wat??? 'Eh, no?'

Ze wees naar buiten. 'With weather like this, you have to join in the nudity. Nudity is also mandatory at all times in the swimming pool, sauna and hammam.'

Ik slikte en wees naar Brenda. 'She likes this naturist thing. Can't I wear my clothes?'

Ze keek me even meewarig aan en schudde toen haar hoofd. 'No. That is not allowed.'

Ik vernauwde mijn ogen en staarde naar Brenda alsof ik haar zo in brand kon zetten. 'Ik heb zin om je te vermoorden.'

Brenda haalde haar schouders op, duidelijk niet onder de indruk van mijn doodsbedreiging. 'Joh, je zult zien dat het meevalt.'

Makkelijk zeggen als je van dit soort eigenaardigheden hield.

'You have to sign here,' vervolgde het meisje van de receptie en hield me een formulier voor. 'That you agree with the house rules.'

Ik griste het blaadje uit haar handen en las de reglementen. Er stond dat, zodra het weer en de activiteiten dit toestonden, volledige naaktheid verplicht was. Maar ook dat wegens hygiëne altijd een handdoek op zitplaatsen gelegd diende te worden. Handdoeken waren dus niet verboden. Mooi, ik zou deze week een fantastische collectie handdoekjurken gaan ontwerpen. In een zwierig gebaar ondertekende ik het formulier en gaf het terug aan het meisje. 'Voilá.'

'Merci.'

We liepen terug richting de auto.

'We mogen heel even met de auto de camping op om de spullen uit te laden. Daarna moeten we hem op het parkeerterrein zetten,' legde Brenda uit.

'Waar slapen we eigenlijk?'

Brenda had gezegd dat ik geen tent hoefde mee te nemen, want ze had al iets anders geregeld.

'Ik heb een boomhut voor ons geboekt.'

'Een wat?' Ik draaide me met een ruk naar haar om, ervan overtuigd dat ik haar verkeerd had verstaan.

'Een boomhut.'

Oh. Mijn. God. Ik zat dus niet alleen een midweek lang op een camping met vieze blote mannetjes, maar ik moest ook nog eens mijn vakantie slijten in een primitieve boomhut? Ik had nu al spijt van deze hele onderneming.

♥ 2 ♥

We reden onder de slagboom door en de camping werd eindelijk zichtbaar. Een veld bezaaid met dennenappels en met dikke dennenbomen her en der verspreid diende als kampeerveldje. Een asfaltweggetje meanderde de camping op.

'Stop, daar is het!'

Ik had een aftandse bouwval verwacht dat door de scouting in elkaar was geflanst. Niet deze mooie luxe hut op palen, die met een romantische trap bereikt kon worden. Bovenaan leidde een kleine veranda met tafel en stoelen naar de ingang. Vooruit. Ik was te snel geweest met mijn oordeel, althans als het ging om de slaapplek. Over het hele naturisme had ik nog altijd een naar gevoel.

Ik parkeerde de auto naast de trap en stapte uit. Een meter of twintig verderop stond de eerste tent. Een man en een vrouw lagen in tuinstoelen te zonnen. Beiden leken ze wel zwart, zo verband zagen ze eruit! De borsten van de vrouw waren allebei naar een kant gezakt en haar buik zag eruit als een verschrompelde rozijn. Haar onderkant ging schuil onder een ongetemd afrokapsel. De man was een tijdschrift aan het lezen. Zijn benen stonden wijd uit elkaar en zijn zaakje lag als een verwelkte tulp op de zitting. Ik rilde en draaide me vlug om. Waarom mensen in vredesnaam de noodzaak voelden om zoiets tentoon te stellen, was me een raadsel.

'Kom, vlug die zooi uit de auto. Ik wil zo heerlijk aan het zwembad hangen.' Brenda gaf me een duwtje.

'Ik wil zo eerst het dorpje in,' bracht ik vlug in. 'Ik moet nog pinnen en ik wil even een supermarkt opzoeken.' Om nog maar te zwijgen van het heerlijke gevoel van kleding die nog iets langer mijn lichaam mocht bedekken.

Brenda rolde met haar ogen. 'Vooruit. Eerst het verplichte programma afwerken en daarna genieten.'

Ik trok de kofferbak open en sleepte mijn koffer naar buiten. Het was me wonder boven wonder gelukt om alles daarin te krijgen. Zelfs een dunne deken, een paar handdoeken en een klein kussentje. Het zou alleen een hele prestatie worden om dat ding via die smalle trap naar boven te sjouwen.

Hmmm... Bij nader inzien had ik de helft van die koffer waarschijnlijk ook nog thuis kunnen laten. Zoals het er nu naar uitzag, zou ik de meeste, zo niet alle kleding niet eens kunnen dragen.

Ik reed de koffer om de auto heen, maar dat kreng bleef natuurlijk achter een boomwortel vastzitten. Mokkend rukte ik aan het handvat en schrok me rot toen het gevaarte ineens meegaf. Van schrik liet ik het handvat los en struikelde achteruit.

'Oef!'

Mijn rug was ergens tegenaan gebotst en te voelen aan de warmte en te horen aan de geluiden, was dat 'ergens' een persoon. Razendsnel draaide ik me om en door de snelheid en de onverwachte beweging verloor ik opnieuw mijn evenwicht. Wild maaide ik met mijn armen om me heen en greep het eerste vast wat ik kon vinden om overeind te blijven. De persoon voor me slaakte een verschrikte kreet. Wat had ik vast? Het was zacht en gaf mee. Oh mijn God - oh mijn God - oh mijn God! Geschrokken liet ik meteen weer los en kneep mijn ogen stijf dicht. Toen opende ik ze voorzichtig.

Voor me stond een man en het was absoluut geen vies oud mannetje. Verre van dat. Hij had wat langer haar, dat in een rommelig staartje bijeen gebonden was en zijn blauwe ogen deden me denken aan vergeet-me-nietjes. Hij was verschrikkelijk lang, maar desondanks had hij een prachtig lijf. Gezond bruin, niet overdreven en ook natuurlijk gespierd. Ik slikte, terwijl ik angstvallig probeerde om niet beneden het streepje haar op zijn buik te kijken. Probeerde.

'P-pardon,' hakkelde ik, me mijn Franse lessen tijdig herinnerend. Mijn gezicht moest eruit zien alsof er een aardbei tegen ontploft was.

'Ce n'est pas une problème,' zei hij. Ik zag dat hij worstelde om zijn mondhoeken te temmen. 'Au revoir.' Hij liep met een boog om me heen en vervolgde zijn weg. Ik staarde hem beschaamd na en keek toe hoe zijn schommelende billen langzaam om de hoek verdwenen. Er trok een siddering door me heen. Oh mijn God. Kon het nog gênanter?